Ikona ma swój początek w czasach wczesnego chrześcijaństwa. Jest następcą starożytnego portretu człowieka. Lite drewno, płótno, grunt kredowo klejowy, pigmenty mineralne, emulsja z jajka, złoto -z tych materiałów tworzone są ikony od wieków. Ikony powstające od prawie dwóch tysięcy lat nie utraciły swej aktualności.
Wielu malarzy, zwłaszcza malarstwa sakralnego, jest zafascynowanych ich pięknem. Są pełni podziwu dla kunsztu tradycji. Sekrety rzemiosła, które zostały odziedziczone po dawnych mistrzach są najcenniejszym skarbem kultury współczesnej.
Ikona, będąc osadzoną w intymności osobistego kontaktu z Absolutem jest teologią w kolorach.
Przy tym wszystkim ikona znajduje się na obrzeżach świadomości człowieka. Funkcjonując na peryferiach nowoczesnej cywilizacji, jednocześnie jest twórczością elitarną, stanowi jądro sztuki. Ikony cechuje surowość i prostota- patrząc na ich charakter religijny i miejsce w historii sztuki. Pradawne tradycje, przez długi czas niezmieniane, przyciągają artystów swoją wyjątkowością. Ikony powstające w ramach Akademii Ikony są zakorzenione w starożytnej tradycji bizantyjskiej.